مدح و ولادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها
وقتش رسیده است خدا، عشق، رو کند تا با وجـود عـشـق جهـان را نکـو کـند هـرکس پی سعـادت و فـوز عظیـم بود در سینه عشق فاطمه را جست و جو کند گـل دخـتـر پیـمـبـر و ریحانة النبـی‌ست خوشبخت آنکسی‌ست به ریحانه خو کند زهرا فرشته‌ای‌ست که از درک خارج‌است بـایـد خـدا بـیــایــد و تـفـسـیــر او کـنـد قدرش برای ما همگـان نـاشنـاختـه‌ست بـایـد کـه وحـی مـنـزلـتـش بـازگـو کند هـر بند بند جـان پیـمـبــر شـود بهـشـت وقـتـی گـل بـهـشـتی خود را که بو کند در شأن او بس است همین که علی فقط در قـلب خـویش فــاطـمـه را آرزو کند وقتی که نور فاطـمه در خانۀ علی‌سـت دیگر چراغ را چـه نـیازی‌ست سو کند خـیاط نـزد صـورت زهـرا درون شب سوزن به نخ کـشید که چادر رفـو کند۱ هرکس محـبّ فـاطـمه باشد نیاز نیست در روز حـشر فـکر شراب و سبـو کند سیراب می‌کند علی از حوض کوثرش هـر بـنده را که فــاطـمـه بـا آبــرو کند |